- blow
- 1. As air current. Puhi, pā, papā, pā makani, ulu, unu (wind); pūhihio, makani, pua;♦ blow softly, ani, aniani, 'ōaniani, māaniani, hiohio, 'ōnini, pua aheahe, ahe, kōaheahe, 'ōaheahe, papaiāulu;♦ blow in gusts, hio, kākala;♦ blow strongly or in a gale, pāhili, loku, kuke kū;♦ blow in a straight course, hina;♦ blow at an angle, pā lala;♦ blow favorably, hinale'a;♦ blow away, puhi pau, pupuhi, luehu, ho'opuehu;♦ blow, as a cool breeze, hau;♦ blow spray or dust, pua ehu, pulelehua, laumāewa;♦ blow smoke, pūko'a;♦ blow a Kona wind, Kona;♦ blow in a current or draft, āmio;♦ blow helter-skelter, pūlunaluna;♦ blow up, pākākā (as a balloon); pahūpahū, pahū, ho'opahūpahū (explode);♦ blow from the mouth, kī, puhi;♦ blow sonorously, 'ūhī'ūhā (as accompanying volcanic surging). Cf. ulu 1, wind 1.♦ Blow the nose, ho'okē ihu.2. Strike. Haua, hāuna, hahau, hauhāuna, uhau, ku'ia, ku'ina, lā'au;♦ undercut blow, poholalo;♦ underhanded blow, hu'alepo;♦ glancing blow, kā kīkepa;♦ blow of fist, pu'upu'u lima;♦ blow of a club, lā'au.♦ To hurl a blow by swinging from the shoulders, hahau kākua.♦ To deliver a blow of the fist, hao mai i ka pu'upu'u; hāneo'o (rare).♦ To receive a resounding blow, kanono.♦ Loud sound, as of a blow, kani kanono.♦ A single blow of the youth, ho'okahi lā'au o ka u'i (boast of a fighter who fells a foe with a single blow).
English-Hawaiian dictionary. 2015.